Όταν ξεκινήσαμε τη κατασκευή των σπιτιών είχαμε περίπου μία εικόνα για το τι θα συναντούσαμε. Υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν στιγμές απέραντης χαράς όπως και στιγμές προβληματισμού σχετικά με τη κατασκευή και το τρόπο υλοποίησης. Αυτό όμως που συνειδητοποιήσαμε είναι ότι, όταν υπάρχει συνεργασία, εμπιστοσύνη και κατανόηση τότε τα πάντα είναι εφικτά! Κτίζοντας κάποιος το δικό του σπίτι σύντομα θα ανακαλύψει ότι χωρίς αυτά τα τρία χαρακτηριστικά το όλο εγχείρημα είναι δυσκολότερο και για κάποιους ίσως αδύνατο.
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διέρχεται η ανθρωπότητα, πιστεύουμε ότι αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με άλλα, είναι ο θεμέλιος λίθος για την ανοικοδόμηση μιας ουσιαστικά δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας όπου όλοι θα χαιρόμαστε τη συνύπαρξη μεταξύ μας χωρίς διαχωρισμούς, με κοινό σκοπό την απόκτηση γνώσης, ώστε αυτή με τη σειρά της να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές, φτιάχνοντας ένα φωτεινό μέλλον προερχόμενο από ένα ζοφερό παρελθόν με μόνη αληθινή συνδετική στιγμή το ζωντανό και πολύχρωμο παρών!
Σε αυτές λοιπόν τις αληθινές στιγμές, την ανταλλαγή γνώσης την συμπληρώνουν σχέσεις "δασκάλου-μαθητή". Στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε ένα επίπεδο γνώσης σχετικά με τη φυσική δόμηση, δεν θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερους "δασκάλους" από τον Εζεκίελ και τη Ρόσι. Δύο νέους από την Αργεντινή, ζευγάρι στη ζωή, οι οποίοι έχουν καταφέρει να έχουν σαν σημαία τους το τρόπο ζωής τους, μοιράζοντας απλόχερα τις εμπειρίες τους και τις γνώσεις τους χωρίς να φοβηθούν ούτε στιγμή, να γίνουν από "δάσκαλοι" "μαθητές" με σκοπό το κοινό καλό. Οπλισμένοι με περίσσια υπομονή και σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό λατινικό τους ταμπεραμέντο μας δίδαξαν ότι σε μία περίοδο "κρίσης" το μόνο "χρέος" που πρέπει να αναγνωρίσουμε σαν άνθρωποι, είναι να πάμε τη κοινωνία μπροστά σε προσωπικό και κατ' επέκταση σε συλλογικό επίπεδο, με αργά και σταθερά βήματα, όπου μετά από πολλά - πολλά χρόνια τα παιδιά θα συνεχίζουν να παίζουν στα χωράφια με τις λάσπες και οι μεγάλοι θα χορεύουν ένα μεθυστικά ερωτικό τάνγκο σε μια απέραντη γιορτή, όπου το τέλος της θα είναι και η αρχή της και το αντίθετο!
Σας ευχαριστούμε για όλα Ροζίτα και Ρούλο! Θα τα ξαναπούμε!
"Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες."
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διέρχεται η ανθρωπότητα, πιστεύουμε ότι αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με άλλα, είναι ο θεμέλιος λίθος για την ανοικοδόμηση μιας ουσιαστικά δίκαιης και ισότιμης κοινωνίας όπου όλοι θα χαιρόμαστε τη συνύπαρξη μεταξύ μας χωρίς διαχωρισμούς, με κοινό σκοπό την απόκτηση γνώσης, ώστε αυτή με τη σειρά της να μεταλαμπαδευτεί στις επόμενες γενιές, φτιάχνοντας ένα φωτεινό μέλλον προερχόμενο από ένα ζοφερό παρελθόν με μόνη αληθινή συνδετική στιγμή το ζωντανό και πολύχρωμο παρών!
Σε αυτές λοιπόν τις αληθινές στιγμές, την ανταλλαγή γνώσης την συμπληρώνουν σχέσεις "δασκάλου-μαθητή". Στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε ένα επίπεδο γνώσης σχετικά με τη φυσική δόμηση, δεν θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερους "δασκάλους" από τον Εζεκίελ και τη Ρόσι. Δύο νέους από την Αργεντινή, ζευγάρι στη ζωή, οι οποίοι έχουν καταφέρει να έχουν σαν σημαία τους το τρόπο ζωής τους, μοιράζοντας απλόχερα τις εμπειρίες τους και τις γνώσεις τους χωρίς να φοβηθούν ούτε στιγμή, να γίνουν από "δάσκαλοι" "μαθητές" με σκοπό το κοινό καλό. Οπλισμένοι με περίσσια υπομονή και σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό λατινικό τους ταμπεραμέντο μας δίδαξαν ότι σε μία περίοδο "κρίσης" το μόνο "χρέος" που πρέπει να αναγνωρίσουμε σαν άνθρωποι, είναι να πάμε τη κοινωνία μπροστά σε προσωπικό και κατ' επέκταση σε συλλογικό επίπεδο, με αργά και σταθερά βήματα, όπου μετά από πολλά - πολλά χρόνια τα παιδιά θα συνεχίζουν να παίζουν στα χωράφια με τις λάσπες και οι μεγάλοι θα χορεύουν ένα μεθυστικά ερωτικό τάνγκο σε μια απέραντη γιορτή, όπου το τέλος της θα είναι και η αρχή της και το αντίθετο!
Σας ευχαριστούμε για όλα Ροζίτα και Ρούλο! Θα τα ξαναπούμε!
"Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες."
Νίκος Καζαντζάκης
When we started the construction of the houses we had pretty much an image of what we would have to deal with. There were and still are moments of immense joy as well as moments of concern of the construction and implementation modalities. But what we realized is that when there is cooperation, trust and understanding then everything is possible! By building your own house, will soon find out that without these three features, the whole project is difficult and perhaps impossible.
In these difficult times experienced by the mankind, we believe that these features, along with others, is the keystone for the reconstruction of a substantially fair and equal society where we will rejoice coexistence between us without divisions, with the common purpose of acquiring knowledge, that this in turn will be conveying to the next generations, creating a bright future coming from a gloomy past with the only true bonding moment this vibrant and colorful present!
So to these true moments, sharing of knowledge complements relations such as “teacher-student”. In our endeavor to create a level of knowledge of natural building, we could not have better “teachers” than Ezequiel and Roci. Two young persons from Argentina, couple in life, who have managed to have as their flag their way of life and living, by sharing their experiences and their knowledge without being afraid to exchange the roles from “teachers” into “students” for the common good. Armed with much patience and in conjunction with their characteristic Latin temperament taught us that in a period of “crisis” the only “debt” that we must recognize, is to go ahead the society individually and thus collectively, with slow and steady moves, where after many – many years the children will continue playing with the mud and clay and the older people will dance an intoxicating erotic tango in an endless party, where its end will be the beginning and the opposite!
Thank you for everything Rocita and Rulo! See you around!
“An ideal teacher is the one who becomes a bridge to pass opposite the student. And when he finally makes it easy to pass, lets happily to be knocked down, encouraging the student to build his own bridges”
When we started the construction of the houses we had pretty much an image of what we would have to deal with. There were and still are moments of immense joy as well as moments of concern of the construction and implementation modalities. But what we realized is that when there is cooperation, trust and understanding then everything is possible! By building your own house, will soon find out that without these three features, the whole project is difficult and perhaps impossible.
In these difficult times experienced by the mankind, we believe that these features, along with others, is the keystone for the reconstruction of a substantially fair and equal society where we will rejoice coexistence between us without divisions, with the common purpose of acquiring knowledge, that this in turn will be conveying to the next generations, creating a bright future coming from a gloomy past with the only true bonding moment this vibrant and colorful present!
So to these true moments, sharing of knowledge complements relations such as “teacher-student”. In our endeavor to create a level of knowledge of natural building, we could not have better “teachers” than Ezequiel and Roci. Two young persons from Argentina, couple in life, who have managed to have as their flag their way of life and living, by sharing their experiences and their knowledge without being afraid to exchange the roles from “teachers” into “students” for the common good. Armed with much patience and in conjunction with their characteristic Latin temperament taught us that in a period of “crisis” the only “debt” that we must recognize, is to go ahead the society individually and thus collectively, with slow and steady moves, where after many – many years the children will continue playing with the mud and clay and the older people will dance an intoxicating erotic tango in an endless party, where its end will be the beginning and the opposite!
Thank you for everything Rocita and Rulo! See you around!
“An ideal teacher is the one who becomes a bridge to pass opposite the student. And when he finally makes it easy to pass, lets happily to be knocked down, encouraging the student to build his own bridges”
Nikos
Kazantzakis
No comments:
Post a Comment